معنی از رشته‌های اسکی

‌آلپاین

آلتی چوبین برای سر خوردن روی برف، اسکی بازی

اسکی. [اَ] (ترکی، ص) قدیم. || کهنه. مندرس:
آن پسر پاره دوز شب همه شب تا بروز
بانگ کند چون خروز اسکی بابوش کیمده وار.
مولوی.

اسکی. [اِ] (اِخ) رجوع باسکیا شود.

اسکی. [اِ] (فرانسوی، اِ) آلت چوبین برای سریدن روی برف. پاچله.

اسکی. [اَ] (اِخ) یکی از طوایف ساکن آمل. (سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 36).

اسکی زغره. [اَ زَ رَ] (اِخ) رجوع به اسکی زاغره شود.

اسکی کفری. [اَ ؟] (اِخ) موضعی در جنوب شهرزور.

اسکی لن. [اِ ل َ] (اِخ) اسکی لین. یکی از هفت تل شهر روم قدیم واقع در مشرق آن.

(اِ) [فر.] (اِ.) یکی از ورزش های زمستانی که با کفش و چوب مخصوص روی برف ایستاده سر می خورند.

کهنه 2- قدیم؛ 3-سابق

نوعی ورزش به‌صورت سُرخوردن روی برف، چمن، یا آب که با استفاده از وسایل مخصوص انجام می‌شود،

مزلاجه

sci

Schi (m), Schilaufen

1020